ΕΞΙ

 Η Μίνι που ξύπνησε πρώτη ετοίμασε πρωινό και για τους άλλους δύο.Όταν επέστρεψε με το δίσκο στο καθιστικό η Μαρία είχε ξυπνήσει τον Ναπολέοντα και τον φιλούσε με πάθος στο στόμα.Εκείνος βλέποντας τη Μίνι με το δίσκο στο χέρι ξεκόλλησε τα χείλη του απ αυτά της Μαρίας και άφησε στον αέρα ελεύθερους τους πρώτους φθόγγους της ημέρας.
 «Ρε,εσείς οι δύο μου θυμίζετε το Χριστό»!
 «Επειδή μας αρέσουν τα σανδάλια;» είπε η Μίνι χαμογελώντας,για να απαντήσει εκείνος:«Όχι,γιατί δεν υπάρχετε»!
 -Ο Ναπολέοντας είχε ηλίθιο χιούμορ κάποιες φορές,ωστόσο η τέχνη με την οποία χρησιμοποιούσε τις γκριμάτσες και οι αστείες αλλαγές στο τόνο της φωνής του σώζαν τη κατάσταση-.
 Η Μίνι γέλασε δυνατά και η Μαρία τον φίλησε ξανά στο στόμα.Η Μίνι που είχε ήδη ακουμπήσει το δίσκο με τις πασαλειμμένες με μαρμελάδα φέτες ψωμιού και το γάλα στο κοντό τραπέζι του καθιστικού,σούφρωσε τα φρύδια με πολύ νάζι και με ένα σάλτο βρέθηκε ανάμεσά τους λέγοντας ταυτόχρονα «Ε ρε θέλω κι εγώ»...
 Άρχισαν να φιλάνε ο ένας τον άλλο.Ο Ναπολέοντας είχε συνέχεια τα χείλη των δύο γυναικών κολλημένα στα δικά του.Σε μια στιγμή η Μαρία φίλησε το λαιμό της Μίνι και μετά σήκωσε το μάλλινο μπλουζάκι που έφτανε ως τα γόνατα της και άρχισε να την τρίβει στους μηρούς.Η Μίνι αφού κοίταξε τη Μαρία και αναστέναξε,έβαλε το χέρι της μέσα στο εσώρουχο του Ναπολέοντα.Για περίπου μισή ώρα εξερευνούσε ο ένας το κορμί του άλλου κάτω από το φως της μέρας πια.
 Μετά από ένα τέλειο οργασμό η Μίνι αποφάσισε να τσιμπήσει το πρωινό της.Σηκώθηκαν και οι άλλοι δύο.Για τα πρώτα πέντε λεπτά γελάγαν μεταξύ τους.Μια με το Ναπολέοντα που είχε ένα κομμάτι μαρμελάδα στη γαμψή μύτη του - η Μίνι τον πλησίασε και την έγλειψε με σέξι τρόπο -,και μια με τα ζωγραφισμένα από το γάλα μουστάκια της Μαρίας - τα ρούφηξε δίνοντάς της ένα παιχνιδιάρικο φιλί ο Ναπολέοντας-.
 Εκείνος ακόμη δεν είχε συνέλθει από τα σκηνικά της νύχτας που πέρασε.Μετά το πρωινό,έστριψε ένα τσιγάρο κι έκατσε αναπαυτικά στη κουνιστή πολυθρόνα.Έμεινε για αρκετά τσιγάρα εκεί να τις χαζεύει.Είχαν καθίσει και οι δύο στον απέναντι καναπέ και κάπνιζαν,πότε μιλώντας φωναχτά και πότε ψιθυριστά η μία στο αυτί της άλλης.Καμιά φορά μια η Μίνι και μια η Μαρία του έριχναν ένα βλέμμα κι ένα χαμόγελο μερικών δευτερολέπτων και χάνονταν και πάλι στη μεταξύ τους συζήτηση,ενώ ο ίδιος απορροφούσε όπως η ξερή γη το πρωτοβρόχι,το κάθε τους χαμόγελο.
 Η μέρα μόλις ξεκίνησε.Και του χαμογελούσε με ειλικρίνεια.Δε θυμάται από πότε έχει να νιώσει αδερφός με το φως του ήλιου.Είχε τόση ανάγκη το φως του!Έμεινε εκεί γερμένος για πολύ ώρα ενώ κάποια απ τις κοπέλες έβαλε για μουσική στο πικ-απ,το δισκάκι με την αγκύλη των Sigur Ros.Όλα ήρθαν για να μείνουν σήμερα.Αυτός ο ήλιος,αυτή η μέρα,σκότωσε εκατοντάδες εφιάλτες και γέννησε άλλα τόσα όνειρα...