Καλώς ήλθατε.Είμαι ο Scary Rabbi και απ αυτό το blog παρακολουθείτε μια προσπάθεια συγγραφής μιας νουβέλας η ενός μυθιστορήματος.Δε ξέρω.Με ενδιαφέρει πολύ η γνώμη σας γι αυτό νιώστε ελεύθερα αν τελικά ασχοληθείτε με την ανάγνωση των αναρτήσεων να σχολιάσετε οτιδήποτε.(Θεέ μου τι ευγενικός).
ΥΓ:Η σωστή ανάγνωση γίνεται ξεκινώντας από το κεφάλαιο ένα (δεξιά στην αρχειοθήκη)

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

ΤΕΣΣΕΡΑ

 Μετά το γεύμα η Μαρία του πρόσφερε ένα ποτήρι τζιν Hendrick's.Εκείνος το δέχτηκε με ευχαρίστηση.Είχε ξεμείνει εδώ και ώρα από αλκοόλ και η ανάγκη του να συνειδητοποιήσει αυτό που πραγματικά του συμβαίνει απαιτούσε να πιει.
 Έπειτα εκείνη πλησίασε το τοποθετημένο σ ένα μουσικό έπιπλο πικάπ.Στο κάτω ράφι του ήταν στοιβαγμένα κάμποσα βινύλια.Διάλεξε ένα των Suuns,το τοποθέτησε προσεκτικά στο πιάτο και με κάποιο τρόπο που θύμιζε χορευτική κίνηση άφησε τη βελόνα στη πρώτη από τις εκατοντάδες σπειρωτές αυλακώσεις του βινύλιου.
 «Musica»,είπε χαμογελώντας.
 Η Μίνι που για λίγη ώρα παρατηρούσε το τρόπο με τον οποίο ο Ναπολέοντας ρουφούσε το ποτό του,γύρισε προς το μέρος της λέγοντας...«Είναι το βινύλιο που σου έκανα δώρο από το ταξίδι μου στη Βαρκελώνη»;

 «Ακριβώς!Το χω λιώσει»!
 Η Μίνι χαμογέλασε από ικανοποίηση.Για τον Ναπολέοντα πάλι ήταν μια συνηθισμένη απάντηση σε μια συνηθισμένη ερώτηση.Ωστόσο ήταν φανερό πως πέρναγε καλά.Με την ώρα άρχισε να κουνάει στο ρυθμό της μουσικής κάπως νευρικά το πόδι του.
 Ακολούθησε για αρκετή ώρα μια κουβέντα σχετικά με τις τυπικές ασχολίες τους.Η Μαρία έδειξε αρκετά ενθουσιασμένη ακούγοντας τον Ναπολέοντα να της μιλάει για τη ζωή του.Ήταν από κείνους τους μποέμ τύπους,ωραίος στην εμφάνιση,εναλλακτικός σε βαθμό αντεργκράουντ.Είχε καταφέρει να εκδώσει δύο μυθιστορήματα τα οποία όμως δε βρήκαν ποτέ ανταπόκριση από το ευρύ κοινό.Εξήγησε στα κορίτσια πως για καλή του τύχη ασχολήθηκε με τη κλασσική κιθάρα κι έτσι κατάφερνε να τα βγάζει πέρα διδάσκοντας μουσική.
 Η ώρα πέρασε.Το ένα ποτό διαδέχονταν το άλλο.Η Μαρία σηκώθηκε.Άνοιξε ένα μικρό κουτί που ήταν καβατζωμένο σ ένα μεγαλύτερο κι έβγαλε ένα σακουλάκι.Το κούνησε θριαμβευτικά προς το μέρος τους.
 «Λευκή σα το χιόνι»...
 «Ω διάολε.Μη μου πεις...»συμπλήρωσε ο Ναπολέοντας.
 «Ναι αγάπη.Ετοιμάσου για τρελό ξενύχτη».
 Η Μίνι χαμογέλασε.Καθάρισε γρήγορα το τραπέζι προετοιμάζοντας έτσι τη διαδικασία.Η Μαρία έσπασε τη σκόνη χρησιμοποιώντας μια πιστωτική κάρτα και ψέλλισε «Είναι από τέσσερις γραμμούλες.Ποιος θα ξεκινήσει πρώτος»;
 «Είμαι ο άντρας της παρέας,οπότε μετά από σας κυρίες μου» πετάχτηκε ο Ναπολέοντας.
 Η Μαρία πήρε το καλαμάκι και με μια περίτεχνη κίνηση εξαφάνισε τις δύο πρώτες γραμμές.Ακολούθησε η Μίνι για να πάρει σειρά και κείνος.
 «Θεέ μου.Πόσο καιρό έχω να πιω κοκαΐνη»,είπε σχεδόν ψιθυριστά και συνέχισε.«Ωραίο δισκάκι.Σε ποια να δώσω τα συγχαρητήρια;Στη Μίνι που το αγόρασε η σε σένα που επέλεξες να το βάλεις απόψε»;
 «Δώστα σ όποια θες»,απάντησε η Μίνι,«αν και εμείς οι δυο είμαστε ένα»,συνέχισε κοιτάζοντας τη Μαρία σα να μην υπήρχε τίποτα άλλο στο δωμάτιο.
 Μετά από είκοσι περίπου λεπτά άρχισαν να χορεύουν.Άρχισαν να γελάνε και να αγκαλιάζει ο ένας τον άλλο.Ο Ναπολέοντας παρατηρούσε τις ερωτικές τους φιγούρες.Δυο γυναίκες σχεδόν γυμνές,σχεδόν σε κατάσταση σοκ,ξυπόλητες,χόρευαν και γελούσαν μπροστά του.Παρατηρούσε τη κίνηση των μυών στις γάμπες της Μίνι,την αρμονική κίνηση του στήθους της Μαρίας,το γέλιο τους,τα χείλη τους,το φιλί τους.
 Η Μαρία τον τράβηξε απότομα στο μέρος της.Άρχισε να του μιλάει αλλά εκείνος της έκανε νόημα πως η μουσική είναι πολύ δυνατά για να ακούσει.Εκείνη πλησίασε στο αυτί του.Και πάλι τζίφος.Με τη τρίτη προσπάθεια άκουσε τη φράση «Περνάς καλά;» κι έγνεψε «Ναι».
 Η Μίνι τον αγκάλιασε από πίσω και τον δάγκωσε στο λαιμό όσο χρειάζονταν.Εκείνος ζαλίζονταν τόσο από τα αρώματα των γυναικείων κορμιών που σε δευτερόλεπτα παραδόθηκε στα φιλιά τους.Βρέθηκαν και οι τρεις στο πάτωμα.Άρχισε να φιλάει το μικρό αλλά σκληρό σα πέτρα στήθος της Μίνι όταν συνειδητοποίησε πως οι δυο γυναίκες τελείως γυμνές ξέσκιζαν τις σάρκες των χειλιών τους με κάποιο τρόπο που θύμιζε μάχη λιονταριού με ύαινα.

4 σχόλια:

edlorado είπε...

Χμμμ.... Κινηματογραφικήν αφήγησην . Για δώσε!

Scary Rabbi είπε...

Δε ξέρεις πόσο χαίρομαι που το κατάλαβες!Σοβαρά τώρα.Βαριέμαι να περιγράφω τις εικόνες.Μισώ συγγραφείς που χρησιμοποιούν αναλυτικές αναφορές στην εικόνα μόνο και μόνο για να αποδείξουν ότι έχουν λογοτεχνικό εκτόπισμα.Ξέρω Ελληνικά.Το μυαλό μου δουλεύει έτσι όμως.Μ αρέσει πιο πολύ ο ποιητικός λόγος.Και στο φινάλε,άσε να φανταστεί και τίποτα ο γαμημένος αναγνώστης ρε φίλε.Δε ξέρω αν κατάλαβες τι θέλω να πω.Ζήτω ο κινηματογράφος και στο γραπτό λόγο! :)
Thanks που παρακολουθείς!

apel είπε...

vara sto psaxno. xwris polla stolidia. pes to afto pou fantazesai ! ! evge..

edlorado είπε...

Θα σε τσεκάρω αλλά δεν έχω και οργάνωση με τις παρακολουθήσεις, εδώ σε άφησα στο 4 και μου πήγες στο 6! Ασε που σου χρωστάω και τους P.Kernel. Πάντως αν δεν σου κάτσει με τα γραπτά πιάσε την κάμερα! :-))